در این روز در سال 201 هجری قمری بنا بر مشهور سالروز رحلت شهادت گونه حضرت ولیه الله خلق جهان عابده زاهده کامله مستورت حضرت فاطمه معصومه دختر امام موسی الکاظم است.

آن حضرت 17 روز پس از ورود به شهر قم با دلی شکسته و غصه دار از داغ پدر و فراق برادر رحلت فرمودند.

در عزای آن  حضرت شهر قم را یکپارچه  غم و ماتم فرا گرفت. بدن مطهر آن حضرت را غسل دادند و کفن کردند و به طرف باغ موسی بن خزرج  -مکان فعلی  حرم مطهر- آوردند. دو سوار نقابدار از بیرون شهر آمدند و بر بدن آن حضرت  نماز خواندند. آنگاه داخل سرداب شده بدن مطهر را دفن کردند ورفتند و کسی آنها را نشناخت.

موسی بن خزرج آن باغ را وقف حضرت معصومه سلام الله نمود و از بوریا و حصیر سقفی بر روی قبر مطهر آن حضرت قرار داد. این بنا بود  تا آنکه زینب دختر امام جواد بر روی قبر شریف قبه ای بنا نهاد سپس جماعتی از دختران ائمه  در آن مکان دفن شدند هنگامی که ام محمد دختر موسی بن محمد بن علی الرضا فوت کرد در کنار آن حضرت دفن شد . بعد از آن میمونه خواهر ام محمد از دنیا رفت و آن بزرگوار هم در جنب ام محمد دفن شد روی این دوقبر یک گنبد دیگر بنا کردند به گونه ای که دو گنبد چسبیده به هم روی قبر حضرت فاطمه معصومه و ام محمد و میمونه بود.

به جز دخترام حضرات معصومین علیهم السلام دو کنیز هم دفن شده اند که در هنگام مرمت کف حرم مطهر در زمان ناصرالدین شاه روزنه ای به سردابی پیدا می شود و چند زن صالحه وارد سرداب می شوندپیکر پاک میمونه و دو تن از کنیزان را پس از هزار سال تر و تازه مشاهده می کنند این سرداب جنب سرداب مقدس حضرت فاطمه معصومه  قرار دارد.

مرحوم نمازی وفات حضرت معصومه را در 12 ربیع الثانی سال 201 نقل کرده و قول منسوب به شیخ حر عاملی هشتم شعبان سال 201 هجری  است.

امام صادق علیه السلام می فرماید: «برای خداوند متعال حرمی است و آن مکه  و برای رسول خدا صلی الله علیه وآله حرمی است و آن مدینه و برای امیر المومنین حرمی است و آن کوفه و قم کوفه صغیر است . بهشت داری هشت در است که سه در آن از قم است و در آن شهر زنی از اولاد من رحلت می کند که نامش فاطمه است و او دختر موسی بن جعفر است که به شفاعت او تمامی شیعیانم داخل بهشت می شوند» (بحار الانوار ، ج57، ص228)

22بهمن پيروزی انقلاب اسلامی ايران

 در روز 22 بهمن 1357، تاريخ نهضت اسلامی مردم ايران به رهبری امام خمينی (ره) به نقطه عطف خود رسيد. در روز 22 بهمن سرانجام مبارزات مردم مسلمان به بار نشست و پادشاهی 2500 ساله و ظلم و استبداد بيش از 50 ساله رژيم پهلوی در ايران، ريشه کن شد و به خواست الهی حکومت جمهوری اسلامی تأسيس شد.

وقايع ۲۲ بهمن :

 در روز 22 بهمن به ترتيب زندان اوين، ساواک، سلطنت آباد، مجلسين سنا و شورای ملی، شهربانی، ژاندارمری و ساختمان زندان کميته مشترک به تصرف مردم در آمد.در تسخير شهربانی سپهبد رحيمی فرماندار نظامی تهران به دست انقلابيون مسلح افتاد. پادگان باغشاه و دانشکده افسری، دبيرستان نظام، زندان جمشيديه، پادگان عشرت آباد و پادگان عباس آباد يکی پس از ديگری تسليم شدند و آخرين مرکزی که به تصرف درآمد راديو و تلويزيون بود.

پيروزی انقلاب در 22 بهمن

با وجود همه ناباوريها و تمامی تلاشهايی که در سطح بين‌‌المللی برای حفظ رژيم شاه و جلوگيری از موفقيت امام‌خمينی بعمل آمد، انقلاب اسلامی در مرحله نخست مبارزات خويش در روز 22 بهمن پيروز گرديد و از اين جهت پيروزی آن بيشتر به يک معجزه شبيه بود تا تحولی عادی. به جز امام‌خمينی و توده‌‌های بيشماری که خارج از تحليل‌های معمول، به گفته‌‌ها و وعده‌های امام باور قلبی داشتند، عموم تحليل‌گران سياسی و همه کسانی که در رخدادها و حوادث ايران دخيل بودند وقوع چنين پيروزی را، حتی تا روزهای واپسين عمر رژيم شاه ناممکن می‌دانستند. چنين بود که از صبحدم 22 بهمن 1357 خصومت با نظام نوپای اسلامی در پهنه‌ای گسترده آغاز شد. جبهه دشمنيها را آمريکا رهبری می‌کرد و دولت انگليس و برخی دول اروپايی ديگر به همراه تمامی رژيمهای وابسته به غرب در آن مشارکت فعال داشتند. شوروی (سابق) و اقمار آن نيز ناخرسند از اتفاقی که در ايران افتاده و به حاکميت دين منجر گرديد، با آمريکائيها در بسياری از خصومتها همسو شدند. نمونه بارز اين هم‌پيمانی در همنوائی نيروهای چپ و راست ضدانقلاب داخل کشور که بعدها اسناد وابستگی آنان به سفارتخانه‌های شوروی و آمريکا افشا گرديد و از آن بارزتر هماهنگی همه‌‌جانبه دو کشور در تجهيز صدام و حمايت از او در جنگ با جمهوری اسلامی را می‌‌توان مشاهده کرد. اما امام‌خمينی با همان منطقی که نهضت اسلامی را آغاز کرده بود، در اوج فتنه‌ها و فشارهای خارجی انقلاب را هدايت کرد و آن را با اراده خويش به دوره سازندگی و ثبات هدايت نمود.

نهضتی که امام‌‌خمينی پرچمدار و پايه‌گذار آن بود، توانست در روز 22 بهمن غبار از چهره اسلام زدوده و سيمای حقيقی آن را پس از 14 قرن به جهان تشنه عدالت بنماياند. به همين دليل است که انقلاب اسلامی ايران در جهان اسلام به عنوان «انقلاب امام‌‌خميني» شناخته شده است. به همين علت است که تاکنون هيچ يک از طرحهای سياسی و اقتصادی و نظامی آمريکا عليه ايران که غالباً با حمايت يا سکوت متحدان منطقه‌ای و جهانی آن کشور همراه بوده، به نتيجه نرسيده است. و به همين دليل است که پس از گذشت سه دهه مقابله غرب با انقلاب، امروز تئوريسين‌ها و سياستمداران اروپائی و آمريکائی بر ضرورت پذيرش و تحمل واقعيت انقلاب و جايگاه جمهوری اسلامی در عرصه بين‌المللی تاکيد می‌کنند. نهضتی که در 22 بهمن 1357 به پيروزی رسيد، امروزه برای بسياری از ملل جهان چراغ راه زندگی است. از اين رو «22 بهمن» تنها نبايد به عنوان روز پايانی يک رژيم سياسی و آغازی بر حيات رژيم ديگر تلقی گردد. بلکه بايد از آن به عنوان سرفصلی برجسته در تاريخ سياسی ايران و نقطه‌ای عطف در روند مبارزات ملت ايران ياد کرد.

عوامل پيروزی در 22 بهمن

پيروزی شکوهمند 22 بهمن 57، حاصل عوامل بسياری است که مهم ترين آن ها عبارتند از:

.1-ايمان به خداوند متعال

 2-رهبری روحانی متقی و فقيه آگاه; امام خمينی رحمه الله

3-اتحاد و همبستگی همه، اقشار ملت.

4-استقامت و پايداری در راه خدا، تحمل مشکلات و ... بر هيچ کس پوشيده نيست که جمع شدن اين عوامل در ملتی موجب نزول تاييدات غيبی الهی گرديده و پيروزی آن ها بر دشمنان حتمی می شود.

 22 بهمن و حيرت جهانيان :

در دوران معاصر ، روز 22 بهمن پيروزی انقلاب اسلامی در ايران ، *حادثه مهم و حيرت انگيزی برای جهانيان بود . اين حادثه بزرگ قرن ، از يک سو معادلات سياسی استکبار را در ادامه سياست سلطه و تقسيم استعماری جهان بر هم زد و از سوی ديگر ، يکی از استوارترين رژيمهای وابسته را ريشه کن ساخت و در کشور ايران ، *با اهميتی که از نظر استراتژيکی و اقتصادی برای قدرتهای بزرگ جهان داشت ، تحولی سياسی ـ مردمی و عظيم به وجود آورد و يک بار ديگر اسلام به عنوان قدرت تعيين کننده در جهان مطرح شد و چشم انداز وحدت جهان اسلام و ايستادگی در برابر استعمار کهنه و نو ، ايجاد قطب سياسی جديد در جهان و فروريزی رژيمهای وابسته و تحميلی را در سرزمينهای پر نعمت اسلامی ، در برابر ديدگان مشتاق بيش از يک ميليارد مسلمان گشود و موجی از وحشت و اضطراب رادر دلهای جهانخوران پديد آورد.

12 بهمن آغاز دهه فجر و خاطره استقبال تاريخی از امام خمينی(ره)‌ گرامی باد

 مردم ايران در 12 بهمن سال 57 حماسه بی سابقه ترين استقبال تاريخ معاصر را رقم زدند استقبال از مردی که نه تنها مرجع و مراد بود، بلکه رهبری بود که نمونه ای از حکومت اسلامی را در نظام جهانی بنيان گذاشت و اين گونه شد که "حق آمد و باطل رفت"

با گسترش قيام مردم و خروج شاه از ايران، شاپور بختيار به عنوان آخرين و تنها اميد رژيم پهلوی و سردمداران غربی پشتيبان اين رژيم، به عنوان نخست وزير باقی مانده بود. در طرف مقابل، تظاهرات مردم هر روز پر شورتر و مصمم‌تر می‌شد و شعار 'استقلال،‌ آزادی، جمهوری اسلامی' به عنوان اصلی ترين خواسته مردم در نهضت انقلابی به رهبری امام خمينی مطرح می‌شد.

امام خمينی که شرط ورود خود را به کشور، خروج شاه، اعلام کرده بودند، با فرار شاه در 26 دی 1357، تصميم به بازگشت گرفتند و قرار بود اين رجعت تاريخی در روز پنجشنبه پنجم بهمن 1357 انجام گيرد اما بختيار، با بستن فرودگاه ها مانع از انجام اين امر شد. با انتشار خبر بسته شدن فرودگاهها، مردم خشمگين به خيابان ها ريخته و با تحصن و شعارهای کوبنده، دولت بختيار را تحت فشار شديدی قرار دادند. در همين زمان رييس شورای سلطنت، سيد جلال تهرانی،‌ در پاريس ضمن استعفا خدمت امام، اعلام کرد که شورای سلطنت غير قانونی است.

سرانجام، تحصن‌ها و تظاهرات عظيم مردم، بختيار را مجبور کرد،‌ فرودگاه ها را باز کند. کارکنان اعتصابی تلويزيون اعلام کردند برای ضبط و پخش مستقيم مراسم آماده‌اند. فرودگاه مهرآباد آماده استقبال از پرواز انقلاب بود.

 روز 12 بهمن 1357، پرشکوه ترين استقبال تاريخی رقم خورد و هواپيمای ايرفرانس در حوالی ساعت 9 صبح در فرودگاه مهرآباد نشست و حضرت امام، با قلبی آرام و مطمئن پس از 15 سال هجرت، پا به خاک ميهن اسلامی گذاشتند.

 امام خمينی پس از اقامه نماز در کف هواپيما، روی دو پتو با آرامش خوابيدند. اين در حالی بود که همه علاقمندان، دوستداران و نزديکان ايشان، نگران انجام اين پرواز بودند. خطر انهدام هواپيما و يا ربودن آن در آسمان چيزی بود که همه را تا لحظه فرود آن در فرودگاه تهران، نگران ساخته بود روح الله خمينی پس از سال‌ها دوری و تبعيد به کشور بازگشت و حضور ميليونی مردم که صف استقبال کنندگان را از فرودگاه تهران تا بهشت زهرا تشکيل می داد، حاکی از عشق و علاقه بی‌نظير آنها به رهبر خويش بود و اين گونه شد که مردم ايران تاريخی ترين استقبال در طول تاريخ معاصر را رقم زدند.

حضرت امام طی بياناتی در فرودگاه تهران گفتند: من از عواطف طبقات مختلف ملت تشکر می‌کنم. عواطف ملت ايران به دوش من بارگرانی است که نمی‌توانم جبران کنم. ايشان ضمن اشاره به اينکه طرد شاه از کشور قدم اول پيروزی بود، همگان را به وحدت کلمه و ادامه مبارزه تا قطع کامل ريشه‌های فساد ترغيب کردند.

 امام از فرودگاه مستقيما به بهشت زهرا (س) رفتند و ضمن ادای احترام به شهدای انقلاب اسلامی، سخنرانی تاريخی خود را در آنجا ايراد کردند. بنيانگذار جمهوری اسلامی ايران در اولين سخنرانی خود در ميان انبوه مردم مشتاق در بهشت زهرا(س)، فرمودند:' من وقتی چشمم به بعضی از اينها که اولاد خودشان را از دست داده‌اند می‌افتد، سنگينی‌ای در دوشم پيدا می‌شود که نمی‌توانم تاب بياورم. محمدرضا پهلوی فرار کرد و همه چيز ما را به باد داد. مملکت ما را خراب کرد و قبرستان‌های ما را آباد.

در اين سخنرانی بود که امام آن جمله فراموش نشدنی و تاريخی را فرمودند: 'من دولت تعيين می‌کنم، من توی دهن دولت می‌زنم ... من به پشتيبانی اين ملت دولت تعيين می‌کنم. '

 دهها خبرنگار و عکاس و فيلمبردار به ثبت اين رويداد تاريخی پرداختند. جمعيت استقبال کننده در طول 33 کيلومتر از فرودگاه امام تا بهشت زهرا(س)، بين 4 تا 8 ميليون نفر تخمين زده می‌شد. در اين سخنرانی امام نخست وزيری شاپور بختيار را غير قانونی اعلام کرده و فرمودند: 'من به پشتيبانی اين ملت دولت تعيين می‌کنم.' بدين ترتيب از ورود امام 10 روز تاريخی که بعدها دهه فجر انقلاب اسلامی نام گرفت، سپری شد تا طومار رژيم پهلوی و 2500 سال استبداد شاهنشاهی برای هميشه در هم تنيده شود.